BLOG | Stemadvies
Stemadvies
November uitgave 2023
Een in de avond dood gebombardeerde kleuter omwikkel je met transparant cellofaan en zet je, inmiddels reukloos ingepakt, in het zojuist inderhaast gedolven familiegraf bij, onder een grijs betonnen plaat die over was van het gebouw waarin die woonde, waarin ook al je ontslapen en aflijvige rest van de familie, bestaande uit moeder en vier broers en zusjes, zijn bijgezet. ‘Israël heeft het recht om zichzelf te verdedigen’, en neemt rigoureus en rancuneus wraak op de wanhopige en koelbloedige terreuraanslagen en ontvoeringen van Hamasstrijders.
Een tijdlang hoeft niemand meer na te denken over vrede en tolerantie, wat men trouwens ook voor die aanslagen al niet deed, en Bijbelse teksten als keer de andere wang toe zijn niet meer van toepassing verklaard. Het Westen, vooral het Angelsaksische en Nederlands en Duitse deel ervan, is weer eenzijdig en partijdig pro een van de partijen in het conflict, zonder enige nuance in acht te nemen. Vooral die nuancering, om het maar langs de meetlat van de Russisch- Oekraïense oorlog te leggen, waarop men al acht jaar vergat te acteren. En in het Israëlisch-Palestijnse conflict kiest men al helemaal niet voor de weg van indringender vredesdiplomatie en tolerantie.
Het onthutsende beeld van de stoppelbaardige opa in thobe, die de dood van zijn dochter en kleinkinderen als genocide beklaagt, negeert de politiek en we zappen door. We want more, we want war, we want more war, en sturen wapens. Zelfs in Duitsland geldt het motto weer wir wollen den Krieg; before we have tried it twice. Ein bißchen Frieden van Nicole wordt wel al te veel met de nadruk op Bißchen geïnterpreteerd. Het geuren reukloze, doorzichtige kooldioxidegas verklaren we tot gif- en broeikasgas, ook al is de concentratie ervan maar 0,037 procent en heef bij mij het liggen onder een grofmazig visnet of een fietswiel nog nooit tot enig broeikasserig of loom gevoel geleid, en we nemen miljarden kostende maatregelen, en bezetten de A12. Dat moet de wetenschap toch anders en beter kunnen. En over de coronamaatregelen, vaccinaties en bijwerkingen en het gebrek aan evaluatie daarvan blijf ik maar kort.
In mijn extensieve zoektocht naar een partij die meer dan vijftig procent van mijn eigen standpunten huldigt voor de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen, slaag ik niet. De SGP komt met een schamele 42 procent bovenaan, onderaan bungelt met negen procent het GroenLinks/PvdA van Frans-leraar Frans, die ondanks voor een deel voortgekomen uit de voormalige Pacifistisch-Socialistische Partij toch ook voor oorlog zijn. Het BVNL van Wybren van Haga vind ik noch in de peilingen noch in het Stemadvies terug, dus die doen voor deze media nu al niet meer mee.
HELP! Hoe kan ik nou niet-stemmen en niet meedoen aan de democratie? Of dan maar als alternatief uit arren moede op een gristelijke partij stemmen waarvan ik de religieuze standpunten niet echt tot de mijne ooit heb gemaakt, hoewel ik zo’n zes jaar op de van oorsprong gereformeerde Vrije Universiteit heb doorgebracht. Daarbij hebben ook zij kennelijk op 56 procent van het palet een ander standpunt dan ikzelf, en blijven ze zonder twijfel zo klein, zoals ook meerdere andere partijtjes, dat ze toch nooit enige wezenlijke invloed op de democratie zullen hebben. Nu maar hopen dat onze landelijke democratie geen dictatuur van de meerderheid wordt.
