BLOG | BORD-VOOR-DE-KOPDICTATUUR

BORD-VOOR-DE-KOPDICTATUUR
Maart uitgave 2024

Het is voorjaar 1991. We staan op een euvel tijdstip op een heuvel boven de poolcirkel in de noordelijke provincie Nordland, Noorwegen. Twee uur in de ochtend en de zon was net onder. Alsof dat niet al een prachtig vergezicht gaf over zee, met een oranje gloed van de tegen de schaarse huis- en straatverlichting van de enkele nog wakker zijnde eilandbewoners van de Lofoten, en natuurlijk de koperen ondergaande ploert die zijn laatste stuiptrekkingen roerde om wat licht in de duisternis te brengen, contrasterende gitzwarte profiel van de bergen, werden we plotseling verrast door de groene lichtflitsen van een verlate noorderlichtvertoning. Wat was het leven simpel, mooi en duur (Noorwegen is allesbehalve goedkoop).

Een paar maanden heb ik gewerkt als kelner in een Chinees restaurant in provinciehoofdstad Bodo. Vorig jaar PSV en dit jaar Ajax moest er spelen tegen de lokale voetbalploeg Bodø/Glimt (dat laatste betekent flits). Ik zag mijn kans dan ook schoon dit jaar mijn oude vrienden in het plaatsje weer eens op te zoeken. Geen enkel gesprek of drukte over de woningmarkt, ook niet over corona of de oorlogen in Oekraïne en Gaza in deze op zichzelf geïsoleerde regio. Een praatje met Danny Blind over het gebrek aan balans in het team van Ajax, de enorme Jan van Halst ging sjoelbakken. Geen schoolmeester die eerst als minister met niemand in debat kon en wilde over zijn maatregelen teneinde een pandemie te bestrijden, omdat ie er ‘de ballen verstand van had’ en met een plaat voor de kop zijn maatregelen doordramde, en nu al even ondeskundig minister van Volkshuisvesting speelt. Het schaarse goed wonen probeert ie goedkoper te maken. Daarbij ondertekent ie een convenant dat er twee keer meer woningen zouden moeten komen. Waar heeft die op school gezeten, denk ik dan. Voedsel is ook een grondrecht; en als we dan tegen bakkers zeggen dat het brood onder de kostprijs moet worden gebakken, zullen er toch ook niet meer opstaan om brood te gaan bakken, maar denk ik dat we binnen de kortste keren een broodtekort hebben. Dan liever zijn broer de kunstenaar Jacob de Jonge maar als minister alstublieft.

Geen demissionair premier die NAVO-baas wil worden en een voortrekkersrol speelt bij het promoten van wapenleveranties, daarin bijgestaan door een evenzeer demissionair minister van Defensie die ook enkel één kant van het verhaal wil horen, denkt dat oorlogstuig niets kost en nooit onschuldige burgers al of niet dodelijk treft, en als wethouder in Amsterdam graag met de handen over elkaar erbij ging zitten, met een houding van zoek het zelf maar uit, terwijl het wel haar dossier betrof, net
zozeer als ze koud en kil op afstand het allemaal aanziet, terwijl het toch echt haar dossier betreft. Geen debatten meer op tv met twee gelijkwaardige tegenpleiters, maar liever zesenvijftig keer Ab Osterhaus op Ab1. En wethouders van GroenLinks en D66 en de minister zelf over zijn middenhuurmaatregelen, met alternatieve feiten die gewoon leugens zijn. Herhaling van steeds dezelfde propaganda. En dan anderen de maat nemen dat ze een dictatuur hebben…