‘Ik heb mijn hart verloren aan leefbaarheid en economie, en dat ook in deze volgorde’

De Teams-verbinding komt wat later tot stand dan gepland voor het interview met Yvonne Salvino. Klanten gaan voor. Dus moest er eerst nog een klant geholpen worden in het glasbedrijf dat Yvonne al meer dan vijfentwintig jaar runt met haar man Remy. Een mooi familiebedrijf en een begrip in Sittard-Geleen.

Door onze redactie | Fotografie Marga Nieboer

Een bedrijf waar ze van houdt, zegt Yvonne. ‘Ook al ben ik zelf niet opgegroeid in de glasfamilie, het voelt wel zo. Glas is een prachtig product en de creativiteit die je daar in kwijt kan is mega. We hebben onder andere prachtige duurzaamheidsopdrachten via woningverenigingen en werken al jarenlang voor diverse zakelijke opdrachtgevers en particulieren. Wij zijn trouw aan onze leveranciers, onze klanten zijn trouw aan ons. Heerlijk!’

En toch ambieert Yvonne een positie in het stadsbestuur van Sittard-Geleen. We vragen haar hoe dat zo is gekomen. ‘Dan moet ik terug in het verleden. Althans, een jaar of twaalf, denk ik. Mijn schoonvader Jac belde me toen of ik gelezen had dat er iets aan het bestemmingsplan van ons bedrijventerrein zou veranderen. Ik had het niet gelezen, maar voor ik het wist zat ik er middenin. Dat was mijn eerste aanraking met de politiek. Ik kan maar eerlijk zijn; daarvoor was ik er echt niet mee bezig. Ik had mijn handen vol aan de zaak, mijn opgroeiende kinderen en de activiteiten van hun school waarbij ik betrokken was. Naderhand kwam daar ook de zorg voor mijn moeder bij. Er werd een stichting Vereniging Behoud Handelscentrum Bergerweg opgericht. Stond ik opeens te demonstreren met andere ondernemers voor het stadhuis van Geleen en zaten we heel vaak op de tribune van de raadszaal. En ik kan je zeggen, wat was het moeilijk voor ons om onze mond te houden als we de raadsleden hoorden praten. Het ging over ons bedrijventerrein, over onze toekomst. Man, wat was dat lastig. Want wij ondernemers wisten het natuurlijk veel beter.’ Yvonne knipoogt, zich realiserend wat ze nu zegt. Vlotjes gaat haar verhaal verder en komt Pieter Meekels - sinds jaar en dag partijleider bij gob en wethouder binnen de gemeente Sittard-Geleen - voorbij tijdens ons gesprek. ‘Dat was ook het moment dat ik voor het eerst kennismaakte met Pieter Meekels, wethouder. Hij was de portefeuillehouder op dit dossier. Ik was het niet eens met hem, dat heeft hij geweten. Ik heb niet losgelaten. Ik heb veel respect voor Pieter. Als iemand mij heeft laten groeien in de afgelopen jaren, dan is het Pieter. Echt. Hard waar het moet, meebewegen waar het kan, zacht waar mogelijk.’
Pieter lacht. ‘Daar heb je gelijk in, Yvonne.’ Beiden lachen. Uiteindelijk vonden ondernemers en bestuur van Sittard-Geleen een middenweg voor Handelscentrum Bergerweg en Industriepark Noord voor wat betreft het bestemmingsplan. Daarna is het balletje gaan rollen. Yvonne werd bestuurslid bij de ondernemersvereniging Bedrijven Sittard-Geleen (BSG). Na vrij korte tijd werd ze voorzitter en ontdekte hoe leuk en vooral hoe belangrijk het is om voor de samenleving op te komen, contactpersoon te zijn en vooral verbinder. ‘Resultaten boeken. Altijd vanuit het oogpunt: wat kan wel. Nee hoor ik niet graag. En als nee een feit is, dan wel graag goed onderbouwd’, aldus Yvonne.

In deze tijd werd ze ook voorzitter van Parkmanagement. Op deze manier maakte ze op een heel andere manier kennis met het bedrijfsleven, en dan op Westelijke Mijnstreek-niveau. ‘Altijd was Pieter Meekels een rode draad door mijn leven. Wat heeft deze man een dossierkennis, om jaloers op te zijn. Het bedrijfsleven draagt hij vanuit zijn rol als wethouder economie een warm hart toe.’

Ruim vier jaar geleden zette Yvonne de stap naar de politiek. ‘De politieke groepering gob was mijn keuze. Een partij waar ik mijn hart aan verloren heb. Leefbaarheid en economie als oprechte speerpunten.’ Ze vertelt verder over de kansen die de partij haar heeft gegeven en maakt daarbij - typisch Yvonne - de kanttekening: ‘Ik heb ze gekregen en ik heb ze gepakt. Sorry dat ik het zeg, maar dat typeert mij. Zo ben ik. Ik wil ergens vol voor gaan. Uitdagingen ga ik niet uit de weg.’

Zo werd Yvonne al vrij snel fractievoorzitter, vervulde ze als raadslid diverse functies zoals voorzitter van de vertrouwenscommissie en lid van de werkgeverscommissie en heeft ze de verbindende en samenwerkende rol genomen naar de andere partijen. ‘Samen kom je namelijk veel verder, is mijn motto. En daarnaast werkt dat veel prettiger. Elkaar zaken gunnen is toch mooi. Waarom moet je alles naar jezelf trekken?’
Pieter kijkt met een doortastende blik in de camera van zijn laptop en sluit dit gesprek af (want ja, zijn volgende onlinemeeting staat te dringen) met: ‘Vanuit vertrouwen en bezielend leiderschap dat ik zie bij Yvonne kijk ik naar de toekomst van gob. Voor alle inwoners van onze prachtige gemeente, in dorp en stad, ligt er een mooie toekomst met veel perspectief. Trots dat Yvonne mijn plekje als nummer één op de lijst volwaardig heeft vastgepakt. En terecht. Ze heeft zich inhoudelijk en verbindend vier jaar lang in ons bestuur laten zien. Tel daar nu bij op de negenenveertig andere sterke kandidaten, dan zijn we helemaal klaar voor onze verantwoordelijkheid in het college en de raad voor de komende vier jaar.’

Yvonne doet dan nog een stevig appel aan iedereen om naar de stembus te gaan en een weloverwogen stem uit te brengen. ‘Een spannende tijd. Ook voor onze inwoners. Welke partijen staan na 16 maart aan het roer? Dat is allesbepalend. Ik hoop oprecht dat de mensen in onze gemeente het vertrouwen hebben om weloverwogen naar de stembus te gaan en te kiezen.’