Kies een categorie
Zoeken binnen exclusief
terug naar overzicht

Alle categorieën

Het gevaar van de alleskunners
  • Het gevaar van de alleskunners
  • Het gevaar van de alleskunners

Het gevaar van de alleskunners

Mathieu van der Poel en Wout van Aert: de wielerheersers van de Lage Landen

Hun grootste kracht is ook hun gevaarlijkste valkuil. Mathieu van der Poel en Wout van Aert zijn momenteel niet alleen de wielerhelden van de Lage Landen, maar ook twee alleskunners op de fiets.
In alles wat zij op de tweewieler aanpakken gloort de triomf. De komende weken komen ze elkaar wederom tegen in het veldrijden. Waar de Nederlander en de Belg op de fiets aan elkaar gewaagd lijken te zijn, verschillen ze des te meer in hun levenswijze. Raymond Kerckhoffs sprak het tweetal het afgelopen jaar diverse keren en zag naast veel overeenkomsten ook twee verschillende persoonlijkheden.

Tekst en fotografie Raymond Kerckhoffs

Twee alleskunners, twee veelvraten. De tijd dat ze vooral bekend stonden als de meesters van de modder ligt alweer zo’n vier jaar achter ons. Sindsdien geven MvdP en WvA ook fietsles op de weg. Ondertussen blijven ze en passant met speels gemak het veldrijden domineren, heeft Van der Poel aangetoond ook bij de wereldtop op de mountainbike te horen, terwijl Van Aert in de afgelopen Tour met zijn zeges in de rit over de Mont Ventoux en in de afsluitende tijdrit ook zijn klasse als klimmer en tijdrijder heeft bewezen.

Het tweetal wordt veelvuldig aan elkaar gekoppeld omdat ze elkaar grotendeels op dezelfde terreinen bestrijden. Twee generatiegenoten, twee topkampioenen die elkaar een groot deel van het jaar op verschillende terreinen tegenkomen. Zoals Fausto Coppi met Gino Bartali streed, Jacques Anquetil altijd de hete adem van Raymond Poulidor in zijn nek voelde en Tom Boonen op de kasseien steevast met Fabian Cancellara de strijd moest aangaan. Won Wout van Aert in 2017 de Ronde van Limburg, een jaar later was Mathieu van der Poel de beste. Zegevierde MvdP in 2019 oppermachtig in de Amstel Gold Race, in de daaropvolgende editie toonde WvA zich in een millimetersprint de beste in Nederlands enige klassieker. En heerste de Nederlander in de eerste week van de Tour van 2021 met een ritzege en zes dagen de gele trui, in het tweede deel van die Ronde van Frankrijk schreef de Belgische kampioen liefst drie ritten op een indrukwekkende manier op zijn naam.

Van Aert (inmiddels 27 jaar) heeft een Belgisch paspoort, maar zijn vader is een geboren en getogen Nederlander. Van der Poel (in januari 27 jaar) is Nederlander, maar voelt zich omdat hij zijn hele leven al in België woont ook een beetje Belg. Het hoogtepunt in de onderlinge tweestrijd tot dusver is de corona-editie van de Ronde van Vlaanderen, eind vorig jaar. De twee sterren van de Lage Landen wisten iedereen te lossen; in Oudenaarde moest een lange sprint de winnaar aanwijzen. Zelfs voorbij de streep wisten beiden niet wie had gewonnen, zo klein was het verschil. Pas minuten later bracht de finishfoto van de jury het verlossende positieve antwoord voor Van der Poel.
Ondanks de voortdurende tweestrijd, die er al is sinds het WK veldrijden voor junioren in Koksijde in 2012, is er ook het onderlinge respect. Zo postte Van Aert vorig jaar na zijn nederlaag in de Ronde van Vlaanderen op Instagram: Bedankt Mathieu om me al die jaren tot mijn limiet te pushen. Gisteren was onze spannendste strijd ooit. Wordt vervolgd. Van der Poel reageerde op zijn beurt in een interview in Knack: ‘Als Wout er niet was geweest, zou ik niet de Mathieu zijn die ik vandaag ben.’

Qua karakter zijn beiden echter twee verschillende persoonlijkheden. Waar Van Aert veelal de denker is, blijft Van der Poel vooral een speelvogel. Een algemeen kenmerk is zeker dat beiden dicht bij zichzelf blijven staan. Bescheidenheid siert de mens en de huidige wielersterren van de Lage Landen zijn wars van sterallures. Van der Poel erkent ook dat hij die speelvogel is. ‘Ja, want het speelelement is belangrijk voor mij. Anders is het heel snel gedaan met mij, vrees ik. Dan wordt het heel moeilijk om me nog op te laden en al deze intensieve trainingsarbeid te doen. Zo zien veel mensen mijn combinatie van de weg, het veld en de mountainbike als extreem belastend. Voor mij werkt het juist heel ontspannen.’

Van Aert is ervan overtuigd dat door de wetenschappelijke benadering van het wielrennen de sport beoefenen op het hoogste niveau veel intensiever is geworden. ‘Op hoogtestages hebben we soms lange trainingen van negen uur ’s ochtends tot vijf uur ’s middags. Dat lijkt een lange werkdag zoals normale mensen. Maar dan was er de discussie. Bij het avondeten zijn wij nog steeds aan het werken, want dan zitten we daar met de weegschaal ons voedsel tot op de gram te wegen. Op een stage stopt het eigenlijk niet, omdat je alles zo perfect mogelijk probeert te doen. Ik zeg niet dat er geen ruimte meer is voor ontspanning, maar ik geloof wel dat het er vroeger veel meer ontspannen aan toeging.’

Van Aert zweert bij hoogtestages en zocht in 2021 vier keer voor een langere periode de eenzaamheid boven op een berg op. Voor het voorjaar trok hij richting de vulkaan El Teide op Tenerife. Richting de Tour de France en Olympische Spelen deed hij stages in de Sierra Nevada en Tignes, terwijl hij voor het WK in Leuven liefst achttien dagen naar Livigno trok en daar zelfs een week lang in een berghut op drieduizend meter hoogte nabij de Diavolezzagletsjer verbleef. Van der Poel is een stuk nonchalanter en meer behouden qua hoogtestages. Hij bereidde zich het afgelopen jaar in het Franse Alpendorp La Plagne voor op de Tour en Tokio 2021, terwijl hij na zijn mislukte olympische missie (valpartij in de mountainbikewedstrijd omdat bij een sprong hét plankje er niet meer lag) een dikke week naar het Italiaanse Livigno trok. Al brak hij door rugklachten deze stage eerder af. ‘Ik hou wel van een hoogtestage. Maar ja, vooral omdat ik van Livigno hou’, is Van der Poel eerlijk. ‘Ik ben daar actief met de downhillfiets - er ligt echt een supermooie afdaling - en de mountainbike. Met de racefiets kun je daar ook verschillende mooie rondjes maken. Het is een gezellig dorp. Je kunt er leuk rondwandelen, winkelen en superlekker Italiaans eten. Dat is een plek waar ik op mijn gemak ben en wat absoluut geen straf voor mij is om daar drie weken te zitten. Ik denk dat ik het heel anders zou ervaren wanneer ik wekenlang in de eenzaamheid op El Teide op Tenerife zou zitten.’

En zo is het ook met de voeding. Bij Jumbo-Visma heeft Van Aert geleerd dat al tijdens het eerste trainingskamp van het jaar in Alicante aan de Costa Blanca de voeding tot op de gram nauwkeurig wordt gewogen. Van der Poel probeert de diëten ook te volgen, maar is daar zeker niet heel nauwkeurig in. Elke zondagavond staat bij hem nog friet op het menu. ‘Ik denk dat sommige wielrenners al die schema’s klakkeloos overnemen en zelf nauwelijks meer nadenken. Dat doe ik dus zeker wel’, benadrukt hij. ‘Het kan wel allemaal afgewogen zijn en wetenschappelijk het beste voor mijn lichaam zijn, maar als ik ’s avonds honger heb dan pak ik gewoon nog iets om te eten. Ik weet dat veel andere wielrenners dat niet durven, omdat ze dan denken dat ze iets slechts doen. Honderd procent iets perfect doen, is heel moeilijk. Er staat ook nergens geschreven dat het volgen van al die diëten tot op de laatste gram nauwkeurig tot de beste resultaten gaat leiden. Ik vind dat je nog altijd een vraag mag stellen.’

De vraag die Van der Poel en Van Aert zichzelf met het oog op 2022 moeten stellen, is of ze goede arbeid-rustbalans in hun programma kunnen inlassen. Dat ze niet té veel willen. Ze hebben inmiddels een leeftijd bereikt dat je niet altijd alleen maar kunt terugvallen op je talent.

Natuurlijk kenden beiden in 2021 een tropenjaar met schitterende resultaten. Mathieu van der Poel won de Strade Bianche, de koninginnenrit in de Tirreno, een rit en zes dagen gele trui in de Tour en eindigde onder andere tweede in de Ronde van Vlaanderen en derde in Parijs-Roubaix. Van Aert zegevierde in Gent-Wevelgem en in de Amstel Gold Race, won drie ritten in de Tour en eindigde in de olympische wegwedstrijd in Tokio als tweede achter Richard Carapaz. Als tijdrijder eindigde hij als tweede op het WK en als klassementsrenner won hij de Tour of Britain en werd achter Tadej Poga?ar tweede in de Tirreno.

Toch zagen we op bepaalde momenten niet het allerbeste van het tweetal. Kwam de olympische mountainbikewedstrijd niet té vroeg na de Tour voor Van der Poel? En bij Van Aert zagen we in Tokio op de tijdrit én op het WK in Leuven dat hij was uitgeblust na eerdere topprestaties. Het maken van keuzes zal voor deze twee veelvraten steeds belangrijker worden. Met die opdracht moeten ze 2022 ingaan. Dan valt er opnieuw voor beiden meer te winnen dan te verliezen.

Resultaten

129 resultaten

Nummer 1 Leden Inlog

U kunt hieronder inloggen om deel te nemen aan onze lezersacties.

E-mail adres  
Wachtwoord  

Wachtwoord vergeten?
Maak een nummer1 account aan