Kies een categorie
Zoeken binnen exclusief
terug naar overzicht

Alle categorieën

‘Dé waarheid bestaat niet’
  • ‘Dé waarheid bestaat niet’
  • ‘Dé waarheid bestaat niet’
  • ‘Dé waarheid bestaat niet’

‘Dé waarheid bestaat niet’

Strafpleiter Natacha Harlequin verdedigt zware criminelen

Natacha Harlequin is een van de bekendste strafpleiters van Nederland. Ze verdedigt bij voorkeur verdachten van zware (gewelds)misdrijven en zedendelicten en was al vroeg in haar carrière betrokken bij de rechtszaken tegen de moordenaar van Pim Fortuyn Volkert van der G., Lucia de B. en de Hofstadgroep. Na ruim negentien jaar in het vak is haar motivatie nog steeds dezelfde. ‘Verdachten hebben recht op een advocaat die hún belangen behartigt.’

Door Jos Cortenraad | Fotografie Paul Rous

Het zaadje voor een carrière als advocaat en strafpleiter wordt al vroeg in het leven van Natacha Harlequin geplant. ‘Door mijn ouders’, zegt ze. ‘Beiden maatschappelijk zeer betrokken mensen. Mijn moeder was onderwijzeres aan de basisschool in het Westland waar ik ook op school zat. Mijn vader werkte eerst bij een bank in Suriname en later bij een verzekeringsmaatschappij in Nederland. Hij wilde wat extra doen voor de samenleving. Daarom studeerde hij maatschappelijk werk en bezocht in die hoedanigheid bij de politie net gearresteerde verdachten. Aan de keukentafel vertelde hij daarover. Ik hoor het hem nog zeggen: “Iemand die net in de cel wordt gezet, beleeft een van de eenzaamste momenten in zijn leven. Dan moet er ook iemand aan zijn kant staan, ongeacht de aanklacht”. Ik was een jaar of tien en dat heeft me nooit losgelaten.’

Matlock
In die tijd kijken ze ook samen naar een advocatenserie, Matlock. ‘Een bevlogen man die altijd wel iets vond om een verdachte vrij te pleiten. Ik weet het, een geromantiseerde tv-serie, maar ik denk toch dat hierdoor mijn uiteindelijke keuze bepaald is. Ik heb nog even getwijfeld tussen rechten en journalistiek, het is het eerste geworden.’
Een carrière met de waarheid als leidraad dus? ‘Nee, dé waarheid bestaat niet. Niet in de journalistiek en niet in de rechtspraak. Niets is zwart-wit, subjectiviteit speelt altijd een rol. Als ik een verdachte verdedig, dan ga ik op zoek naar de feiten weergegeven in het dossier. Het verhaal van de verdachte zelf is ook de waarheid, net als de bevindingen van politie en justitie. Mijn taak is de cliënt te adviseren gedurende het strafproces en voor hem het best mogelijke resultaat te behalen. Ik vraag daarbij altijd de aandacht voor zijn persoonlijke omstandigheden. Het is niet aan mij om iemand schuldig te verklaren, ik wil het niet eens per se weten. Het is immers niet aan mij om te beoordelen of te veroordelen, dat is de taak van de rechter. Zo zit onze rechtsstaat in elkaar, ik voel me als advocaat als een van de hoeders van die rechtsstaat. En als je de parallel wilt trekken met journalisten, ook zij zijn hoeders en zoeken naar feiten.’

Rechtenstudie
Natacha Harlequin wordt geboren in 1973 in Delft als eerste en enige dochter uit een Surinaamse moeder en vader. Haar moeder is dan de enige gekleurde onderwijzeres in het Westland. Natacha zit twee jaar bij haar in de klas en heeft ook veel vriendjes en bekenden in het Westland. ‘Een fijne tijd, een tweede thuis.’ In 1993 start ze met een rechtenstudie in Leiden om vervolgens de opleiding tot advocaat en strafpleiter te volgen. ‘Met een bachelor rechten ben je nog geen advocaat. Daarvoor staan nog eens drie jaar, een praktijkopleiding bij een advocatenkantoor. Ik kreeg als student de kans om stage te lopen bij mijn grote voorbeeld in mijn vak: Bénédicte Ficq. Via haar ben ik bij het kantoor van Britta Böhler en Stijn Franken beland in mijn eerste baan.’

Geweldsmisdrijven
Ze krijgt meteen een rol in zware strafzaken met Volkert van der G. en de geruchtmakende zaak rond Lucia de B., de verpleegster die veroordeeld werd tot levenslange gevangenisstraf maar later wordt vrijgesproken. Een van de grootste gerechtelijke dwalingen, weet ook Natacha Harlequin, maar over personen die ze mede verdedigde zal ze nooit uitspraken doen. ‘Ik begon meteen met het verdedigen van verdachten in zware geweldsmisdrijven en zedendelicten. Pittig, zeker. En soms zwaar. Maar dat sprak me aan, ik kon daar goed mee omgaan, met dood en geweld. Dat had ik in mijn eerdere stageperiodes ook al zo ervaren. Als advocaat krijg je elk detail onder ogen, Je ziet foto’s van autopties, ervaart de emotie van de verschillende partijen. Ik kan ermee omgaan, ik vind nog steeds dat íédere verdachte ondersteuning verdient en iemand die álle feiten zichtbaar maakt en essentiële details belicht. Als ik dat gevoel kwijtraak, dan is het tijd om wat anders te gaan doen.’

Harde wereld
In 2005 loopt ze tijdens een congres in Maastricht Jacq Taekema tegen het lijf, advocaat in Rotterdam. Lang verhaal kort: ruim een jaar later wonen ze samen en richten ze in 2007 in Den Haag hun eigen advocatenkantoor op. In 2009 wordt hun eerste en enige zoon geboren. Taekema Harlequin Advocaten geldt inmiddels als een gerenommeerd kantoor, gespecialiseerd in zware strafzaken. De misdaad is verhard, het gaat bij vermeende criminele organisaties om grote financiële belangen. Verhalen over bedreigde collega’s en een moord op collega Derk Wiersum zullen toch impact hebben? Of de dood van Peter R. de Vries? ‘Jawel’, erkent Natacha Harlequin, ‘en we zijn alert. Als advocaat moet je vanaf het eerste moment heel duidelijk zijn. Ik beloof nooit gouden bergen, alleen dat ik mijn uiterste best doe. Verder zijn er strakke regels en richtlijnen. Ik doe gewoon mijn werk. Ik zie wel een veranderende maatschappij. Geweld tegen politie en hulpverleners. Polarisatie in de samenleving. Mensen hebben snel een ongezouten mening, het is harder geworden. Ik zie ook de onderbezetting bij de politie en de rechtspraak. Er is soms te weinig tijd om strafzaken zorgvuldig voor te bereiden. Dossiers zijn regelmatig incompleet, wachttijden soms te lang. Dat heeft te maken met bezuinigingen, ook overigens op de sociale advocatuur. Er is van alle kanten tegen geprotesteerd, tevergeefs. Ons werk wordt daardoor lastiger waarbij ik dus uitdrukkelijk aanteken dat er onvoldoende capaciteit is. Er is geen sprake van niet willen, maar van niet kunnen. Daardoor ontstaan fouten en dat kan de rechtsstaat ondermijnen. Dat voedt in elk geval het wantrouwen. Uiteraard ben ik daar niet blij mee.’

Veel geleerd
Natacha Harlequin wordt in 2019 uitgeroepen tot raadsvrouw van het jaar. Vanaf 2018 verschijnt ze regelmatig in praatprogramma’s en ze krijgt zelfs kort een eigen programma op SBS6 in 2020. De kijkcijfers vallen tegen, maar spijt heeft ze er niet van. ‘Integendeel, ik heb daar veel van geleerd. Je moet presteren als de camera draait, net zoals je in de zittingszaal tijdens je pleidooi ook alles uit de kast moet halen. Het is ook goed als wij de media opzoeken, als iemand die er verstand van heeft genuanceerd en begrijpelijk vertelt wat er in een strafzaak speelt. Kort en bondig, dat is wel de grootste uitdaging. Er wordt zoveel geroepen door mensen die er geen verstand van hebben. Sinds mijn optreden bij SBS6 en Shownieuws wordt mijn mening vaker gevraagd. Het is goed om zaken te duiden voor een breed publiek. Ik blijf dat leuk vinden.’

Maastricht
Tijd voor hobby’s heeft het duo Taekema-Harlequin niet. ‘Dit vak slokt ons bijna helemaal op. Als een cliënt ons nodig heeft, dan zijn we er. Voor de rest ligt onze prioriteit bij onze zoon. En soms gaan we naar Maastricht. Een fijne, warme stad om even op adem te komen.’

Resultaten

129 resultaten

Nummer 1 Leden Inlog

U kunt hieronder inloggen om deel te nemen aan onze lezersacties.

E-mail adres  
Wachtwoord  

Wachtwoord vergeten?
Maak een nummer1 account aan