Boekhandel Dominicanen blijft in de familie
Sylvia Harmes wordt op 1 januari de nieuwe directeur van Boekhandel Dominicanen in Maastricht en Heerlen. Ze volgt haar vader op die na veertig jaar in het boekenvak het stokje overdraagt aan de jonge generatie. ‘We zijn allemaal blij dat Dominicanen een familiebedrijf blijft.’
Door JOS CORTENRAAD | Fotografie HENRY PETERS
Het zag er lang niet naar uit dat Sylvia in de voetsporen van haar vader zou treden. Sterker: in haar schooltijd prefereerde ze een baantje in de supermarkt boven een bijverdienste in de mooiste boekhandel van de wereld, zoals Dominicanen Maastricht bekendstaat. En na haar studie People and Business Management aan Zuyd Hogeschool in Sittard koos Sylvia voor een baan als personeelsmanager bij Rockwool. Pas in de zomer van 2023 kantelde alles. ‘We hadden een heel ander scenario gereed’, vertelt Ton Harmes deze zonnige oktobermiddag samen met Sylvia aan een tafeltje van Coffeelovers, gevestigd op het priesterkoor van de voormalige monumentale kerk. ‘Een van onze managers zou me opvolgen. Een prima kandidaat met veel ervaring en liefde voor het boekenvak. Maar ze besloot uiteindelijk het toch niet te doen. Begrijpelijk, de verantwoordelijkheid voor twee filialen, een servicecentrum en vijfenveertig mensen is niet niks. Eigenaar van een bedrijf zijn is anders dan er werken. Een eigen zaak heb je vierentwintig uur per dag, daar kom je nooit van los. Ze heeft zich dat op tijd gerealiseerd, ik heb daar veel respect voor. Wel was de vraag meteen: wat nu? Ik was tweeënzeventig, het werd tijd om een stapje terug te doen.’
Begrip in de regio
Belangstelling was er ongetwijfeld voor Dominicanen, een uitstekend draaiend bedrijf met twee vestigingen en een eigen servicecentrum. Een begrip in de regio met in Maastricht een kleine tweehonderd evenementen en activiteiten per jaar en met een tweede zaak in Heerlen die dezelfde kant op gaat. ‘Boeken en platen zijn weer in’, bevestigt Ton, ‘bij alle generaties. Ik denk dat we best een investeerder of manager hadden kunnen vinden. Na goed beraad met mijn vrouw Corina, hier verantwoordelijk voor de administratie trouwens, hebben we toch Sylvia gevraagd of ze wilde nadenken over een toekomst bij Dominicanen. Heel vrijblijvend, we hebben haar nooit willen pushen, haar altijd vrijgelaten in haar keuzes. Hoewel ik er in mijn hart vast van overtuigd was en ben dat ze het kan.’
Onverwacht
Het antwoord liet niet lang op zich wachten: ja. ‘Ergens heb ik het altijd wel in mijn achterhoofd gehad’, zegt Sylvia, zevenentwintig jaar. ‘Ik ben als enige dochter opgegroeid met ouders die hun ziel en zaligheid in de zaak hebben gestopt, in de liefde voor boeken ook. Dat heeft me gevormd, ik ben zelf ook een fervent lezer. Maar tijdens mijn middelbareschooltijd had ik nauwelijks interesse voor de zaak. De aansluitende studie in Sittard was leuk, ik kreeg een baan bij Rockwool in Roermond waar ik al snel teamleider was. Ik woonde al samen met mijn vriend, was elk weekend vrij. Een fijn leven dus, ik was niet bezig met Dominicanen. De vraag van pa en ma kwam ook wel onverwacht. En toch: ik wist het, het moest zo zijn.’
Familiebedrijf
Vorig jaar oktober verruilde Sylvia Roermond voor Maastricht. In alle anonimiteit verdiepte ze zich in de boekhouding en de cijfers, maakte ze kennis met de teams in Maastricht en Heerlen en verdiepte ze zich in de boekenwereld. Afgelopen zomer bleef ze bij haar definitieve jawoord. ‘Of we daar blij mee zijn?, herhaalt Ton de vraag. ‘Natuurlijk. En wij niet alleen. Het complete team is opgelucht. De mensen weten dat Dominicanen een familiebedrijf blijft met die cultuur van samenwerken, elkaar helpen, de schouders eronder. Je weet nooit of dat met een manager hetzelfde is. Er is nu duidelijkheid, voor iedereen prettig.’
Risico nemen
Zelf kijkt Ton Harmes terug op een mooie periode die begon in 2006 toen hij Deventer verruilde voor de baan als vestigingsmanager van het toenmalige Selexyz. In 2014 was het even spannend toen de eigenaar Polare over de kop ging. ‘Ik wist dat deze boekhandel toekomst had, zeker nadat we met een crowdfunding binnen een week een ton ophaalden. Zo veel mensen die ons steunden en wilden dat we doorgingen. Natuurlijk was het ook een sprong in het diepe, alleen al de financiering. Ondernemen is risico nemen, tegenslagen overwinnen. Neem corona; van de ene kant een dieptepunt omdat we dicht moesten. Maar tegelijk een uitdaging waar we veel van geleerd hebben. Creatief zijn, andere wegen vinden om boeken te verkopen. We zijn gaan bezorgen en hebben de crisis goed overleefd. En kijk waar we staan nu. Een gezond bedrijf met twee prachtige zaken. Veel meer dan boekhandels; ontmoetingspunten in de stad met geestelijke inhoud als brandstof. Mensen hebben dat nodig. Dat zie ik aan de opkomst bij activiteiten, aan al die mensen die hier komen rondneuzen en natuurlijk aan de omzet.’
Toekomstbestendig
Sylvia luistert aandachtig en met een glimlach naar het enthousiaste relaas van pa. ‘Zo ken ik hem, altijd positief. Hij en ook mijn moeder geven me het vertrouwen dat we met Dominicanen toekomstbestendig zijn. Ik heb een jaar lang geproefd en gekeken, het gevoel is meer dan goed. De cijfers zijn prima, het team gemotiveerd. Gelukkig heb ik de nodige ervaring opgedaan met management en medewerkers. Veel vrije tijd zal ik voorlopig niet hebben, maar daar komt zo veel voor terug. Al die events en bijeenkomsten, zo inspirerend. Of ik grootse plannen heb? Niet echt. Eerst maar eens de basis uitbouwen en op de oude voet verdergaan. Hoewel, er mag wel iets meer gedigitaliseerd worden. We werkten hier nog met een Excel-systeem om de roosters te maken. Dat heb ik inmiddels veranderd.’
Vertrouwen
Het zal Ton Harmes nog niet makkelijk vallen om een stapje terug te doen. Hij lacht. ‘Het afbouwen is begonnen, wel spannend. Maar ik ben nog niet weg, al zal ik Sylvia niet voor de voeten lopen. Ik heb alle vertrouwen in haar. En als ze me nodig heeft, dan hoor ik het. Bovendien is Corina er ook nog. Je zult me hier nog vaak tegenkomen.’ Sylvia lacht ook. ‘Wacht maar tot ik directeur ben’, klinkt het spottend.
