Al veertig jaar lang heeft John Vranken oor voor het Limburgse volk
Volgend jaar zomer viert Nummer 1 haar veertigste verjaardag. Nog altijd is oprichter John Vranken de vader van het Limburgse magazine. Inmiddels is Vranken zesenzeventig jaar jong, maar nog steeds bruist hij van de uitgeversenergie. De lezer noemt hij nog altijd de aandeelhouder van zijn blad. Al ziet niet alleen de wereld, maar zeker ook de mediawereld er heel anders uit dan veertig jaar geleden.
Door Raymond Kerckhoffs
De recente verkiezingsuitslag voor de Tweede Kamer noemt John Vranken meteen als een illustrerend voorbeeld. De grote overwinning van de PVV van Geert Wilders heeft hem niet verbaasd. Dat Nederland iets anders wil, na een periode van dertien jaar onder het regime van Mark Rutte, was duidelijk. Een politicus moet steeds blijven luisteren naar het volk, zoals een uitgever en journalist dat ook moet.
De uitspraak van Wilders, Nederlanders weer op één, kan Vranken dan ook begrijpen. ‘Al ben ik geneigd te zeggen: zorg voor de Nederlanders. Daar bedoel ik mee dat de overheid ervoor moet zorgen dat de mensen met één paspoort en een verblijfsvergunning of arbeidsmigranten een goed leven kunnen leiden. Een voorbeeld? Zorg dat er voor iedereen een goede woning beschikbaar is. Dat is niet alléén een taak voor de overheid, maar daar moeten ze zich wel hard voor maken. Wanneer het Saoedische olie- en gasconcern SABIC buitenlandse arbeiders haalt, dan moeten zij er ook voor zorgen dat er voor hen een goede woning beschikbaar is. Als we Nederland een toekomst willen geven, dan zullen we naar dit model toe moeten gaan.’
De slogan van Nummer 1 is al vanaf de eerste dag wonen, werken en leven in Limburg. Dat zijn niet alleen de drie bouwstenen van het magazine, maar ook van de maatschappij. ‘Als je een tijdschrift in Limburg uitgeeft, dan zijn dit de onderwerpen die redactioneel centraal moeten staan. Hier liggen de interesses van de mensen. Al hebben we de laatste decennia gezien dat zorg een steeds belangrijker onderwerp in onze berichtgeving is geworden.’
Niet gek als je ziet dat het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) onlangs nog meldde dat Limburg de provincie is die de meeste inwoners van vijfenzestig jaar en ouder heeft in Nederland. De vergrijzing slaat hier toe, maar ook de vraag naar goede zorg wordt steeds groter. ‘Dus spelen we hier ook op in. De maatschappelijke ontwikkelingen zijn voor ons in Nummer 1 steeds de leidraad om onze onderwerpkeuzes te maken.’
In 1982 begon Vranken met het sportblad Limburg Sport bij het Limburgs Dagblad. Dat was het eerste magazine in Nederland dat als bijlage bij een dagblad werd bezorgd. Iedereen wilde toen meer over sport lezen. Twee jaar later stapte de jonge uitgever over naar Dagblad De Limburger en werd het familieblad Nummer 1 Sportief geboren. ‘We zagen later dat we een breder aanbod van onderwerpen moesten brengen. Naast sport werd er aandacht aan entertainment, toerisme en wonen besteed. In die periode hadden we al een oplage van 136 duizend.’
Het medialandschap in Limburg zag er toen heel anders uit dan tegenwoordig. Er waren drie kranten: Dagblad De Limburger (oplage 136 duizend), Limburgs Dagblad (75.000) en het Dagblad van Noord-Limburg (55.000). L1 heette nog de Regionale Omroep Zuid (ROZ) en bracht vanuit Beek alleen radio. Tegenwoordig is er nog één provinciale krant: De Limburger (plusminus 80.000), is L1 een groot mediabedrijf met televisie, radio en internet geworden, terwijl er ook nog talrijke regionale radio- en televisiezenders zijn. ‘Bewust hebben we drie jaar geleden ervoor gekozen om als zelfstandige uitgever verder te gaan en niet meer afhankelijk te zijn van de distributie van een krant. Een verstandige keuze, die later bevestigd werd door een uitspraak van Gert Ysebaert, de CEO van Mediahuis waar De Limburger onder valt: “Het einde van de papieren krant is dichterbij dan we dachten”. De CEO van Axel Springer, de grootste uitgever van Duitsland, verklaarde de krant zelfs al als dood. Hoe het medialandschap er over vijf jaar uitziet, zal de toekomst ons leren.’
Opnieuw wijst Vranken ernaar dat je steeds naar je volk (lezers) moet luisteren. Hij zag de oplages van de kranten jaar na jaar dalen, waardoor het bereik van Nummer 1 ook steeds kleiner werd. ‘Een eigen distributie opzetten en losgekoppeld worden van een grote uitgever was de moeilijkste keuze uit mijn leven. Het was erop of eronder. Mijn zoon Dave heeft in no-time een team van driehonderd bezorgers gevonden om Nummer 1 op gerichte adressen tussen Eijsden en Mook te bezorgen. Verder hebben we een distributie in Belgisch-Limburg opgezet en hebben we daar honderd kiosken gevonden waar het magazine elke maand verkrijgbaar is. Een schot in de roos.’
Nummer 1 is het grootste familiemagazine in Limburg. ‘De laatste jaren zijn we steeds meer aan het investeren in onze website nummer1.nl waar je het magazine kunt downloaden. Hier vind je geen betaalmuur. Onze doelstelling is en blijft dat Nummer 1 voor iedereen moet zijn. We zien de laatste jaren online een gigantische groei. Het is niet meer weg te denken. Je bereikt op deze manier een jongere doelgroep. Wij richten ons op oud en jong en willen iedereen steeds blijven triggeren.’
Waar Vranken al veertig jaar de aanjager achter Nummer 1 is, staat er vanaf het begin een sterk team achter het medium. Vanaf het eerste moment werd er met ervaren en gerespecteerde journalisten gewerkt. ‘Een goede journalist moet de juiste voelsprieten hebben voor wat er in de maatschappij leeft. Als maandblad hoeven we niet op het dagelijkse nieuws te springen, maar willen we juist tijdloze onderwerpen brengen waarin jong en oud geïnteresseerd is. Het gezin is niet alleen de hoeksteen van onze maatschappij, maar het gezin is ook de doelgroep waarop wij ons richten. Onze lezers moeten even kunnen ontsnappen aan de dagelijkse beslommeringen. Daar horen ook een aantal verhalen bij met een educatief karakter. Luisteren naar wat de lezer - of noem het het volk - wil, dat is ons houvast. Hoe belangrijk dat is, heeft Geert Wilders onlangs nog eens bewezen.’
