39 jaar 395 nummers
Beste lezer,
Limburg hobbelt hoestend, proestend, kreunend en zuchtend richting de uitgang van 2023. Letterlijk, maar in veel gevallen ook figuurlijk. Het lijkt wel of er een allesoverheersend griepvirus over onze provincie is uitgestort, zoveel snotterende, krakkemikkige mensen zie ik om me heen. Ook ik moest er vorige week aan geloven. Twee dagen algehele malaise, twee dagen alles on hold, uitsluitend omringd door een doosje tissues, een blauw emmertje en de duisternis van mijn slaapkamer. Hopend op zo weinig mogelijk prikkels, biddend voor een zo spoedig mogelijk herstel.
Gelukkig kon ik de maandag erna weer enigszins op mijn benen staan en die voor mij op dat moment mistroostige plek verlaten. En kon ik de eindsprint inzetten om samen met het Nummer 1-team deze laatste uitgave van het jaar bij de drukker te krijgen. Met zijn allen - redacteuren, columnisten, fotografen, vormgevers en onze nieuwe medewerkster voor de socials - hebben we er weer keihard en met veel enthousiasme en toewijding voor geknokt om u als lezer een mooie kersteditie voor te schotelen. Het resultaat mag er zijn: vierentachtig pagina’s wonen, werken en leven in Limburg. Onze gebruikelijke ingrediënten, voor de gelegenheid gelardeerd met een feestelijk sausje. We blijven immers trouw aan onze formule, al bijna veertig jaar lang. Blader er de komende dagen maar eens rustig doorheen. Naast de kerstboom of bij de kachel, met alvast een oliebol of appelbeignet, omringd met je naasten.
Ik besef dat niet iedereen met smart uitkijkt naar de feestdagen. Er is immers een boel leed in de wereld om ons heen, dichtbij en verder weg. En ik weet ook wel dat we niet alle ellende en last kunnen dragen, daar zijn onze individuele schouders te zwak voor. Daar zijn heel veel schouders voor nodig. Gegeven het feit dat er meer mensen in weldaad leven dan in armoede, zeker in Nederland, kunnen we de minderbedeelden beslist een steuntje in de rug geven. Gelukkig gebeurt dat ook. Initiatieven zijn vaak hartverwarmend, met name als ze onbaatzuchtig en zonder veel tromgeroffel en poespas worden geïnitieerd. Het betreft dan vaak de gewone man en vrouw in de straat of de kleine ondernemer om de hoek. Laten we ons daar dan ook maar aan vasthouden, aan de kleinschalige acties die ervoor zorgen dat producten, diensten en liefde exact daar terechtkomen waar ze nodig zijn. Als mooi voorbeeld noem ik de wensboom op het marktplein. Voor pakweg een tientje koop je een klein cadeautje, waarmee je - als is het maar voor even - een glimlach op het gezicht tovert van een kind ergens bij jou in de buurt, achter voordeuren waar het niet zo vanzelfsprekend is dat er oliebollen en appelbeignets zijn, laat staan een kerstboom. Ik steun al deze initiatieven van harte en nodig u allen uit om hetzelfde te doen. Tenzij u ziek, zwak of misselijk in bed ligt, met een doosje tissues en een blauw emmertje ernaast. Bel dan de buren of vraag een familielid, vriend of kennis. Kan die meteen een kopje bouillon voor u maken. Fijne kerstdagen en een gezond en hoopvol 2024.
Daniëlle Vranken