BLOG | Kuyper of Cavendish?
Kuyper of Cavendish?
Juli uitgave 2024
Voor de echte topwielrenners zijn bijzondere en spannende gebeurtenissen dagelijkse kost, en zijn prijzen en bereikte resultaten aan inflatie onderhevig. Een Cavendish of een Merckx zal niet meer zo buitengewoon opgetogen en gelukkig zijn geweest bij de drieëntwintigste etappewinst. Cavendish verlengde zijn carrière met twee jaar om dit jaar zijn vijfendertigste Touretappe te winnen; een absoluut record, extraordinair. Vorig jaar won hij de RSM WealerRonde in Maastricht, het na-Giro-criterium, en vertelde me dat hij speciaal daar had gereden omdat ik een vrouwenwielerploeg sponsor, en hij dochters had, en het om die reden een eer vond. Zijn trofee daarvan staat pontificaal op de schoorsteenmantel in de huiskamer. Daarbij kwam nog dat ie het altijd een plezier vond om op de fiets te zitten, de enige manier om het zo lang vol te houden.
Ik vraag me dan af of ze na hun carrière dan de dagelijkse sleur juist leuk vinden en die prijzen ze allemaal niets meer interesseert. Voor de gewone stervelingen, de meesten van ons, wordt die dagelijkse sleur zelden doorbroken met het winnen van een prijs. Buiten wat miniresultaten in het wielrennen en Tourpools, heb ik slechts tweemaal een bijzondere prijs gewonnen. Tijdens het honderdjarig bestaan van de Vrije Universiteit was er een kunstwedstrijd. Deelnemers mochten een zelfgemaakt kunstobject indienen, met als hoofdprijs een volledig verzorgde vierdaagse reis voor twee personen naar Londen. Ik had een vriend met heel veel plastic rietjes.
We hadden besloten door met een aansteker die rietjes aan elkaar vast te smelten, een ontwerp te maken van De maagd in de tuin, een bevallige dame met een enorme hoepelrok en boezem in een tuin met een hek eromheen, het beeldmerk van de VU. De maagd viel uit de tuin bij het transport, brak in twee stukken; het geraamte van de hoepelrok lag op de grond. Plots hadden we twee kunstwerken, De tuin zonder maagd, en Abraham Kuyper, een hooggeleerd politicus uit de eerverleden eeuwwisseling, oprichter van de ARP, opgegaan in het CDA, en stichter van de VU, het laatste vervaardigd uit aan elkaar gesmolten aangebrande plastic buigrietjes, die meer op een geraamte van een hoepelrok leken dan op dr. Abraham Kuyper. De kunstkenners vonden het een reis naar Londen waard. En zo geschiedde.
Bij elke welgelukte aanslag op de vrijheid kan dus de Staat dan nooit medeplichtige zijn, hoofdschuldige blijft de plichtvergeten burger zelf, die, in zonde en zingenot, zijn zedelijke spierkracht verslappend, de kracht tot eigen initiatief verloor, is een door Rutte aangehaald citaat van Kuyper. Het was nog niet de tijd dat alle mainstream media de overheid onkritisch volgden, en hoofdschuldige waren dus. Bzzz, bzzz. De telefoon gaat: ‘Hey Jos, hier Geert. Ik wil de man zijn die later kan zeggen: ik ben de man die schoof Schoof af. Haha.’ Als dit kabinet erin slaagt om echt de vrijheid van meningsuiting weer terug in te voeren, over klimaat, COVID, stikstof en de oorlogen bijvoorbeeld, waar nu iedereen met een andere mening wordt verguisd, zelfs door de mainstream media, of vervolgd, ook al zijn ze hooggeleerd, dan mag het van mij de vier jaar en nog veel meer jaren uitdienen, antwoordde ik in mijn dromen, want ik ben eerst die gezondheidsdictatuur, die inflatiegevolgen en rentestijgingen door die oorlogen en bijbehorende wapenleveranties, die onrendabele (ook qua klimaat) klimaatinvesteringen en dat koeioneren van de boeren over stikstof meer dan zat. Laat ik maar gaan winkelen bij de Boon’s Markt in Linne of in het winkelhart Sittard, op zondag, of bij de TK Maxx in Heerlen, om mijn gedachten te verzetten.
