Ridderronde Maastricht
Juni uitgave 2025
Twee Belgische wielrenners waren uitgenodigd om mee te rijden in een wielercriterium in Maastricht en hadden besloten daarna naar huis te fietsen. Zich niet realiserend dat het criterium langer duurde dan verwacht, werd het donker op weg naar huis. Omdat het goed weer was, besloten ze in een weiland langs de weg te gaan slapen. Bij het invallen van de nacht werd het toch wat koud. Zegt de een tegen de ander: ‘We gaan slapen onder onze fietswielen, dan krijgen we het wel warm.’ Zo gezegd, zo gedaan. Zegt de ander ineens: ‘Ik heb het nog steeds koud.’ Waarop de een antwoordt: ‘Ik heb het wel warm; even kijken wat er bij jou aan de hand is. Oh, ik zie het al. Er mist een spaak in je achterwiel.’
Weliswaar een oude lagereschoolgrap, maar datzelfde gevoel heb ik met de anti-CO2-lobby. CO2 is een reukloos, transparant gas dat vandaag de dag voor slechts 0,042 procent ongeveer onderdeel uitmaakt van onze atmosfeer, terwijl het zowel in 1950 als in de ijstijd in het Pleistoceen (ongeveer drie miljoen jaar geleden) voor 0,03 procent in onze atmosfeer zat. Meten is weten: het klimaat zal heus opwarmen, maar of de stijging van de CO2-concentratie daar het gevolg van is of de oorzaak (het laatste betwijfel ik), daarvan heb ik nog allerminst een overtuigend bewijs gezien. Warm zeewater neemt immers minder CO2 op, en minder planten en bomen, die middels fotosynthese en water koolzuurgas omzetten in zuurstof en groen. Van onder een visnet slapen krijg ik het trouwens ook niet warm. Aan vulkaanuitbarstingen zijn volgens onderzoek de dinosauriërs uitgestorven, omdat bij al die verbrandingen de aarde opwarmde, waar dus ook CO2 bij vrijkwam.
Zonnecellen die de lichtenergie van de zon omzetten in warmte en het opboren via bronbemaling van warm water uit de goed geïsoleerde waterlaag op twee kilometer diepte, dragen zeker bij aan de klimaatopwarming in de atmosfeer, evenals vele andere duurzaamheidsinitiatieven. Je zou zeewater kunnen opboren op de Noordpool om meer reflecterende sneeuw te krijgen en daarmee het effect van de zonneactiviteit terug te kunnen spiegelen. Evenals dat men het echte broeikasgas waterdamp in de vorm van wolken zou kunnen kristalliseren door er zeewater op te spuiten zodat ze meer zonlicht terugkaatsen. Dat soort initiatieven, maar het blijven experimenten in de marge.
Als de opwarming van de atmosfeer al door de mens wordt veroorzaakt. Dat is het grootste probleem naar mijn mening, dat de groeiende wereldbevolking door de gemiddeld stijgende welvaart en de bevolkingstoename meer energie verbruikt, en de lucht van fijnstof ontdoet door met minder vervuilende transportmiddelen te reizen zodat het zonlicht meer toegang heeft. En kunnen we ons dus beter richten op nog meer welvaart zodat de mensheid in vooral Afrika en grote delen van de rest van de wereld minder kinderen krijgt en ook daar de bevolkingsgroei stokt. Want naar mijn stellige overtuiging houden we anders migratie zonder massale genocide te gaan of laten plegen ook niet meer tegen. Bovendien hebben we immigratie nodig, om ons te helpen in de vele werkzaamheden die onze vergrijzende bevolking zelf niet meer kan of wil uitvoeren.
Dit jaar echter bij de Ridderronde Maastricht op 6 juni geen immigratie. Bij de heren enkel vooral Nederlandse wielrenners, in tegenstelling tot andere jaren, waarin het podium vaak gevuld was met buitenlandse renners. Maastricht is tenslotte een wereldstad.
