Rechtsongelijkheid

Maart uitgave 2025

Een vrije zaterdagmiddag in januari waarop een zorgeloze winterzon scheen door de wolkenvrije ether was het. Ik keek op mijn mobieltje, vermits daarop een app van een buurman eerst te horen en daarna te zien was, met een oploop van vooral in het zwart gehulde, deels onherkenbare onverlaten, staande voor een pand aan de Rozengracht in Amsterdam, door ons verhuurd al sinds september van het jaar ervoor aan een Limburgse student en recent zelfs aan een ander erbij. Het pand was gevorderd, niet door nazi’s of door de politie of de FIOD, maar door een groep inbrekers, dieven en huisvredebreukplegers die zich krakers noemden. Ondanks overdadig bewijs van bewoning heeft het meer dan vijf dagen geduurd voordat de politie en de ME tot ontruiming overgingen. Een paar dagen later besloot de officier van justitie niet tot vervolging over te gaan, ondanks dat er zaken gestolen waren en er schade was aangericht. Geen enkele van die zogenaamde krakers met bivakmutsen en mondkapjes op heeft zich moeten identificeren en ikzelf als vertegenwoordiger van verhuurder moest dat wel steeds. Ik adviseer alle inbrekers en toeristen zonder geld in Amsterdam zich voortaan in het zwart te kleden, zich kraker te noemen, een draadloos boormachientje mee te nemen, een nieuw cilinderslot in de voordeur aan te brengen en spandoeken met zielig stompzinnige teksten over de woningnood mee te nemen en aan de gevel te hangen. Grote kans dat de politie niet mag ingrijpen van de driehoek; tot vervolging overgaan is al helemaal uitgesloten. Een elfjarig meisje van Eritrese migratieachtergrond wordt doodgestoken in Nieuwegein, een dertienjarige jongen door een leeftijdsgenoot in Schiedam; de media en de politiek spreken er schande van. En terecht. Maar waarom zijn die tienduizenden onschuldige Palestijnse kinderen en vrouwen, die ook vóór de Hamas-aanslagen in Israël van 7 oktober 2023 al in apartheid doorbrachten, zonder paspoort achter een bewaakt hek, waarbij Israël toevoer van water, voeding, energie en nog veel meer controleert, dan geen voer voor monsterlijk onmetelijke en immense verontwaardiging in de media en de politiek? De desastreuze Amerikaans- Israëlische politiek in het Midden-Oosten heeft de laatste decennia sowieso al vierenhalf miljoen onschuldige burgers het leven gekost volgens betrouwbare onderzoeksinstituten zoals The Lancet. En hoewel door het Internationaal Strafhof jegens de Israëlische president en diens voormalig minister van Defensie een arrestatiebevel is uitgevaardigd, doet Israël als enig volledig Aziatisch land vrolijk mee in de Europese voetbalcompetities en aan het Eurovisie Songfestival, terwijl Rusland daarvan is uitgesloten en qua bevolking grotendeels wel in Europa ligt.

Ihor Kolomoyskyi, Israëliër in Oekraïne geboren, miljardair en oligarch (eigenaar van banken, olie- en gasbedrijven, mediabedrijven en dergelijke) was gouverneur van de oblast Dnjepropetrovsk en werd in die hoedanigheid ontslagen door toenmalig president Poroshenko om redenen van problemen bij zijn bankbedrijf, gefingeerd of niet. Uit wraakzuchtige rancune besloot hij grootschalige financiële en mediasteun te verlenen aan de verkiezingscampagne van presidentskandidaat Volodymyr Zelensky; beïnvloeding van buiten, manipulatie en inmenging ten top, maar om die redenen zijn vooralsnog enkel in Roemenië democratische verkiezingen ongeldig verklaard. Inmiddels is onder invloed van vooral de VS Kolomoyskyi gearresteerd en zijn veel van zijn bezittingen genationaliseerd. En had Zelensky zijn intenties om de relatie met Rusland te verbeteren en de burgeroorlog in het oosten op te lossen al voor de Russische inval verlaten vanwege buitenlandse invloeden. Acteur Arnold Zelensky regisseert al enige tijd een zogenoemde realityserie die het midden houdt tussen de bioscoopfilms Total Recall en The Killing Fields, waarin hijzelf de hoofdrol speelt van president (met die rol had hij al ervaring in een fictieve serie). En nog veel meer trouwens. En die zijn hand ophoudt, vooral in Europa en de VS, om wapentuig en andere steun voor de oorlog met Rusland te verkrijgen. Als klant van de Amerikaanse wapenindustrie zal de VS hen al die zogenaamde hulp laten betalen, honderduit en volop, met grondstoffen die de VS waarschijnlijk zelf mag komen delven. Europa heeft zijn goedkope gastoevoer laten opblazen, sancties ingevoerd die in het eigen gezicht ontploffen, wat allemaal ten koste gaat van de industrie die het ook in Nederland al een stuk moeilijker heeft, en donaties van wapens en geld gedaan, en donatieleningen verstrekt aan Oekraïne omdat dat land natuurlijk nooit kan terugbetalen; de infrastructuur is kapot, de delfstoffen zijn verkocht. Eerder zullen ze na de oorlog een kloon van het Marshallplan nodig hebben, en als meest corrupte en armoedige aanstaande lid van de EU, met vluchtelingen in de rest van Europa die daar voor een groot deel wortel hebben geschoten en nooit meer zullen terugkeren om hun land weer op te bouwen (zoals dat met veel voormalige Joegoslaven is gebeurd), de begroting zullen leegslurpen. Vooralsnog wil Europa geen vrede, zo lijkt het, en laten we ons gek maken door de Amerikaanse agenda en de wapenindustrie.

Conclusie: carnaval is het vredefeest van het gezonde verstand, waarna we weer terugvallen in de waanzin van de maanden ervoor.