BLOG | HERFST
HERFST
Oktober uitgave 2024
Sta mij toe met een persoonlijke ontboezeming deze herfstcolumn te beginnen: deze week tik ik qua leeftijd de vijfenzestig kruisjes aan, waarmee ik in het spraakgebruik van de babyboomergeneratie een echte bejaarde word. Als dat tot gevolg heeft dat u vanaf nu niet meer verder leest, omdat de woorden door een witte, oude man geschreven zijn, dan heb ik daar begrip voor. Even goede vrienden.
Door menigeen werd ik overigens al langer als bejaarde beschouwd, omdat ik bijvoorbeeld nog steeds katholiek ben, tot een politieke stroming behoor met een lange historie en in mijn columns waardering toon voor oude waarden zoals gemeenschapszin, fatsoen en naastenliefde. Die mensen lezen mijn teksten, zien mijn foto en denken meewarig: daar heb je die ouderwetse snor weer. Ik heb daar begrip voor. Even goede vrienden.
Gelukkig voor mij, zijn er ook andere geluiden en gedachten. Die spreken over de ‘vitale senioren’, de ‘krasse knarren’, ‘vijfenzestig is het nieuwe vijftig’, ‘die gaan nog dertig jaar mee’, enzovoort. Die geluiden passen beter bij mijn huidige gevoel. Ze stralen perspectief, geloof, hoop en optimisme uit, zaken die bij mijn wereldbeeld en motivatie passen. Wellicht vindt u dat uit de mond van een bestuurder-politicus arrogant klinken. Daar heb ik begrip voor. Even goede vrienden.
De herfst is een jaargetijde dat wordt geassocieerd met somberheid, vallende bladeren, verderf, minder daglicht, storm en nattigheid. Maar voor veel zaken is het juist een periode van start, een nieuw seizoen. De eerste wedstrijden in sportcompetities, de eerste schooldag, de terugkeer uit vakantie: ze vinden ook in de herfst plaats. En laat ik niet vergeten dat op Prinsjesdag de start van een nieuw parlementair jaar wordt gevierd, dit keer zelfs met een nieuwe regering. Het kan zijn dat u minder gelukkig bent met die nieuwe start. Ik heb daar begrip voor. Even goede vrienden.
Ik denk dat een bepaald jaargetijde of iemands leeftijd niet meer of minder geschikt is om met iets nieuws te beginnen, om een start met iets te maken, om te bouwen, om nieuwe mensen te ontmoeten, om nieuwe ervaringen op te doen en herinneringen te maken. Dat is vitaliteit, leven, en leven is waardevol. Pas als we stoppen met vernieuwing, geen nieuwe ervaringen meer in ons opnemen, treedt de herfst in ons leven in. Dan is het leven nog steeds waardevol, maar we halen er niet uit wat we met onze talenten zouden kunnen. We stoppen als het ware ons talent in de grond. Ik heb daar geen begrip voor. Maar wel: even goede vrienden.
