BLOG | Moedeloos

Moedeloos
Oktober uitgave 2024

Het wordt weer tijd voor een blog, fluisterde een irritant stemmetje in mijn oor, je ligt achter. Eigenlijk zou je elke maand… Ik weet het, maar eerlijk gezegd heb ik geen zin. Er is een soort moedeloosheid in mijn grijze cellen geslopen die het creatief schrijven niet bepaald bevordert. Er is zo veel om droevig van te worden. De onoplosbare oorlog in het Midden-Oosten waar de basale mensenrechten van zo veel Palestijnen straffeloos geschonden worden, waar ongekend landjepik aan de orde van de dag is. De oorlog in Oekraïne die volgens de laatste schattingen al meer dan 250 duizend levens heeft gekost. De ongekende onderdrukking in Syrië, Myanmar, Jemen en nog tig landen waar onze media weinig tot niet over berichten. De natuurrampen door de klimaatopwarming.

Dichter bij huis: de idiote maatregelen en plannen van onze eigen nieuwe regering. Hoge btw op cultuur en sport, gewoon doorgaan met stront uitrijden en de bio-industrie, wanhopige vluchtelingen terugschoppen, gokken stimuleren. Zogenaamd het eigen risico in de zorg afschaffen terwijl de premies evenredig stijgen. Een koekje van eigen deeg. Waarom trappen zo veel mensen in dat trucje? Ik kijk naar het nieuws, de praatprogramma’s en documentaires, naar de onvermoeibare Arjen Lubach die zo veel misstanden en leugens telkens feilloos fileert. Jammer dat hij na dit seizoen stopt.

Ik word dus moedeloos van dit alles, ja. Het komt nooit meer goed zongen we ooit op de redactie van De Limburger waar ik vijftien jaar met veel plezier werkte. Toen met een grappige ondertoon, nu neurie ik het enkel cynisch. Heeft het zin, moedeloos worden? De pen neerleggen en toegeven aan lethargie? Bovendien, er wordt al zo veel geschreven en geblogd door zo veel collega’s en anderen die hun mening kwijt willen. Wellicht, maar wie zwijgt, heeft geen recht van spreken. Dus toch maar schrijven en hopen. Misschien zitten we wel in het dal van de golfbeweging, wordt alles weer beter. Misschien wint Kamala Harris op 5 november wel de Amerikaanse verkiezingen en stuurt ze Donald Trump in ballingschap naar een van zijn megalomane hotels of golfresorts. Of mee mag met vriendje Musk voor een enkele reis naar Mars. Misschien komen de oorlogspremiers en generaals wel bij zinnen. Misschien valt ons kabinet wel en krijgen de meer sociale partijen en politici weer een kans. Misschien is het herstelvermogen van de aarde wel groter dan wetenschappers denken.

Misschien, misschien komt alles wel weer goed. In oktober wordt in Maastricht de Marc Cornelissen Brightlands Award uitgereikt. Een competitie voor jonge ondernemers, wetenschappers en idealisten met ideeën en plannen voor een duurzame toekomst. Hun enthousiasme en optimisme is ongekend en hartverwarmend. Ik denk dat ik me daaraan ga vasthouden.

Jos Cortenraad

Nummer 1 Leden Inlog

U kunt hieronder inloggen om deel te nemen aan onze lezersacties.

E-mail adres  
Wachtwoord  

Wachtwoord vergeten?
Maak een nummer1 account aan