Blog | Gokken
Gokken
Jeugdzondes. Wie heeft ze niet? Ooit sponsorde ik regelmatig mijn cafébaas door de nodige knaken en vijfjes in zijn fruitautomaten te gooien. Slechte investeringen, want elke speler komt er uiteindelijk achter: je kunt alleen verliezen. Vallen er eens wat munten in het bakje, dan wil je er méér. En valt er niets, dan wil je het verlies toch op zijn minst terugverdienen. En dus ‘investeer’ je nog een keer, tevergeefs. Onder de streep winnen de verhuurder van de automaten en de cafébaas. ‘Moet je niet eens stoppen?’, vroeg de laatste dan medelevend voordat je platzak en balend naar huis ging. Bedankt voor je advies!
Gelukkig kon ik de Randomrunners en Spinners met zijn verleidelijke kersen, citroenen, bars en jackpots uiteindelijk weerstaan en zo werd het spelen op de fruitautomaat een (dure) jeugdzonde. De schade bleef beperkt, maar dat geldt helaas niet voor iedereen. Spelen op de automaten is bepaald geen onschuldig tijdverdrijf. Vraag het de GGD’s en huisartsen maar die vele duizenden huilende gokkers in hun spreekkamers zien. Vaak begonnen met een paar knaken in de gokautomaat en jaren later hopeloos verslaafd. Hele dagdelen in de speelhallen of de casino’s om er makkelijk tussen de 200 en 500 euro per dag te verspelen. Steeds verder in de shit. Torenhoge schulden, relatie kapot, baan kwijt, criminele schuldeisers, woning kwijt en uiteindelijk in de goot.
Overdreven? Volgens cijfers van onder andere Jellinek telt Nederland meer dan 100.000 problematisch gokverslaafden. Enige duizenden volgen afkickprogramma’s. Het topje van de ijsberg zeggen deskundigen. Zeker sinds online gokken door onze overheid een jaar geleden werd gelegaliseerd. De timing was ‘perfect’: midden in coronatijd waarin het beeldscherm zowat de enige reddingsboei is om de tijd te doden. Concrete cijfers zijn nog niet beschikbaar, maar langzaam verschijnen de verhalen in de media: vooral jongeren ‘wagen een gokje’ op de online pokertafels en in de casino’s. Daardoor aangemoedigd door bekende Nederlanders in massieve reclamecampagnes. De zuur verdiende centjes met vakkenvullen, de studiefinanciering; ze verhuizen naar de uitbaters van de fancy gokpaleizen, veelal digitaal opgetuigd.
Moeten we de uitbaters dan aan de schandpaal nagelen? Misschien, maar ik denk eerder dat de overheid hier primair verantwoordelijk is. Allereerst door het legaliseren van online gokken, maar ook door het ongebreideld toestaan van reclamecampagnes. Waren het eerst alleen de Staatsloterij, de Vriendenloterij en de Postcodeloterij die elke Nederlanders aan het spelen kregen, nu krijgen de online aanbieders alle ruimte. Weliswaar mogen Sjakie Swart en Wesly Schneider niet meer opdraven om de casino’s te promoten, het regent ’s spotjes en billboards op vrijwel alle media. Wie niet gokt is wel een beetje dom, zo lijkt het.
Een overheid die verslaving stimuleert, hoe is het mogelijk? Haar belang van is helder: over elke vergokte euro vangt de staat belasting en btw. Net zoals dat het geval is bij de verkoop van tabak en alcohol. Vreemd dat de reclames voor die twee verslavingen inmiddels verboden zijn, maar er wel volop geworven mag worden voor gokken. Een overheid die verslaving stimuleert, hoe is het mogelijk? Naar verluidt worden de regels strenger. Nu al eindigt elk spotje met de slogan Speel bewust 18 plus en de vraag ‘Weet jij wat spelen je kost?’ Dat doet me denken aan de cafébaas die de vraag stelt ná de sponsoring. Bedankt!
Jos Cortenraad schrijft voor Nummer 1 regelmatig een blog over financiële en economische zaken.