Geluk na een ongeluk, het bestaat
Juni uitgave 2025
Sedert enige tijd behartig ik de belangen van een motorrijder die tijdens een van zijn ritten door een dronken chauffeur werd aangereden en daardoor zeer zwaar letsel opliep. Meerdere operaties waren noodzakelijk maar konden een gedeeltelijke beenamputatie niet voorkomen. Zijn herstel verliep moeizaam. Nadat hij een kleine twee maanden in het ziekenhuis opgenomen was geweest, volgde nog een maandenlange periode van revalidatie. Toch was hij altijd opgewekt en positief als ik hem sprak. Het ging zelden over wat niet meer kon of waar hij tegenaan liep, des te meer over hoever hij al was met zijn herstel, dat hij verwachtte met een prothese weer zelfstandig te kunnen functioneren en dat hij zich er enorm op verheugde weer thuis te kunnen zijn, in zijn eigen omgeving met zijn partner en kinderen. Het is zo iemand die energie uitstraalt en geeft, nooit vraagt, nooit klaagt.
Tijdens een van onze gesprekken kwam ter sprake dat hij het motorrijden enorm miste en zich als doel had gesteld ook dát weer te kunnen oppakken. Dat moest haalbaar zijn, met wellicht een aanpassing aan de motor. Weliswaar had hij daarop van zijn omgeving de vraag gesteld gekregen of dat wel zo verstandig was gezien het hem overkomene, maar cliënt was vastberaden. Van de angst voor het ongewisse en de risicopositie die je op de motor nu eenmaal hebt in het verkeer, had zijn omgeving kennelijk meer last dan hij. Hij zag het weer kunnen motorrijden als het hervinden van een stukje vrijheid, die hem door het ongeval was ontnomen, als een verdere stap in zijn herstel. Zijn beleving hierin herkende ik wel. Na een forse rugblessure ben ik zelf enige tijd gestopt met motorrijden.
Maar toen ik recent samen met mijn zoon weer een ritje had gemaakt, begreep ik wat mijn cliënt bedoelde en had gemist. Want dat is wat gebeurt als je weer opstapt; je bent je bewust van hetgeen je doet en geniet daardoor van het rijden, de omgeving, de wind in je gezicht. Cliënt hield vol en stuurde recent een bericht na zijn eerste rit: ‘Het is gelukt, ik heb genoten. Wat een geluk!’ En dat na een zwaar ongeluk.
