BLOG | De winter
De winter
Mei uitgave 2024
De winter is voorbij. Gelukkig, aan mij is de kou niet besteed. Hoewel van winterkou eigenlijk nauwelijks meer sprake is; hadden we méér dan tien dagen (nacht)vorst? Volgens mij niet, terwijl vijftig volgens die nieuwe zoekmachine ChatGPT normaal is voor Nederland. Je zou het een voordeel van de klimaatverandering kunnen noemen, maar daarmee bagatelliseer ik een van de grootste problemen van deze tijd. Als we niet écht het roer omgooien, is de mensheid ten dode opgeschreven. We moeten die temperatuurstijging stoppen, linksom of rechtsom. Minder energie gebruiken, zeker stoppen met fossiele brandstoffen, minder of helemaal niet vliegen, minder of geen dieren meer opeten. Dat alles om de fatale uitstoot van CO2 te verminderen die onze aarde opwarmt. En onze winters zo draaglijk maakt, maar dat is een puur persoonlijke kanttekening.
Nu kan ik hier een verhandeling houden over het vechten tegen de bierkaai als ik bedenk hoeveel CO2-uitstoot de oorlogen in Oekraïne, Gaza en Jemen genereren. Als ik zie dat er alleen op Schiphol alleen al dagelijks zo’n duizend vliegtuigen landen en opstijgen en weet dat er elders op de wereld nog honderden vliegvelden zijn. Als ik lees dat er dagelijks miljoenen kubieke meters Russisch aardgas de lucht in worden geblazen bij gebrek aan afnemers. Om moedeloos van te worden.
Ik weet het, u zit niet te wachten op wéér een stukjesschrijver met doemscenario’s. Toch wil ik één observatie met u delen waarvan ik helemaal verdrietig werd. Ik zag een reportage op tv waar wintersporters in de Franse Alpen zich beklagen over het gebrek aan sneeuw. Er waren nog maar zo weinig pistes open dat ze die koddige stoeltjesliften moesten delen met veel te veel mensen. Ze moesten, God betere, wáchten op hun beurt. Ja, dáár hadden ze niet voor betaald. En dan de berg af roetsje over een strookje van twee meter opgespoten kunstsneeuw… Wat een ellende ja. Daar hebben ze in Oekraïne, Gaza en Jemen geen last van.
Tja, zo heeft iedereen zijn eigen problemen met de klimaatverandering. Ik kon op dat moment alleen maar hopen op een vernietigende lawine of dagenlange regen. In elk geval op een snel einde van de winter. Nu is het zover. Langzaam kleurt de tuin groen, worden de avonden langer en nadert de dag dat we in de zon kunnen zitten. Niet gerust op dat klimaat nee, maar toch: heerlijk.